Bazgrać mogą geniusze
Bazgrać mogą geniusze – to słynna anegdota o tym, jak do tekstu bardzo młodego Wojciecha Młynarskiego Jerzy Wasowski napisał muzykę.
Kiedy to młodziuteńki Wojciech Młynarski usłyszał od legendy, Wasowskiego – “Bazgrać mogą geniusze”:
Bazgrać mogą geniusze
WOJCIECH MŁYNARSKI : (…) Dudek Dziewoński zadzwonił do mnie i powiedział, że dał mój tekst ,,Czas miłości” JERZEMU WASOWSKIEMU, który podjął się napisania muzyki.
Miałem 23 lata! A komponował Wasowski! I zrobił to bardzo szybko. Kiedy wręczył mi nuty, odbyła się słynna rozmowa.
Ja w ogóle nie wiedziałem co powiedzieć, i palnąłem z tego całego rozanielenia, patrząc na wykaligrafowane ołówkiem nuty:
– Jak pan pięknie te nuty pisze!
– Bo, proszę pana, bazgrać mogą geniusze, a rzemieślnicy muszą pisać wyraźnie – usłyszałem w odpowiedzi.
Wojciech Młynarski
Wojciech Marian Młynarski (ur. 26 marca 1941 w Warszawie, zm. 15 marca 2017 tamże) – polski poeta, reżyser i wykonawca piosenki autorskiej, satyryk, artysta kabaretowy, autor tekstów piosenek i librett, tłumacz, znany przede wszystkim z autorskich recitali; członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Przez niektórych autorów uznawany za najwybitniejszego twórcę tekstów w powojennej historii kabaretu literackiego w Polsce[.
Debiutował w początku lat 60. w studenckim kabarecie klubu „Hybrydy”, był autorem i reżyserem dwóch programów kabaretu: „Radosna gęba stabilizacji” (1962) oraz „Ludzie to kupią” (1963)[.
Swoje piosenki wykonywał sam, jednak wiele z nich zyskało rozgłos w wykonaniu innych wykonawców, m.in. zespołu Raz, Dwa, Trzy, zespołu Alibabki, Michała Bajora, Hanny Banaszak, Ewy Bem, zespołu 2 plus 1, Haliny Frąckowiak, Edyty Geppert, Anny German, Ireny Jarockiej, Kaliny Jędrusik, Krystyny Konarskiej, Haliny Kunickiej, Krzysztofa Krawczyka, Dany Lerskiej, Grażyny Łobaszewskiej, Alicji Majewskiej, Krystyny Prońko, Łucji Prus, zespołu Quorum, Maryli Rodowicz, Ireny Santor, zespołu Skaldowie, Jaremy Stępowskiego, Janusza Szroma, Grażyny Świtały, Agnieszki Wilczyńskiej, Zbigniewa Wodeckiego, Macieja Maleńczuka i Andrzeja Zauchy[2].
Był autorem przekładów piosenek z musicali: Kabaret, Jesus Christ Superstar i Chicago. Na scenie Teatru Ateneum realizował również programy autorskie poświęcone wybitnym artystom i twórcom, m.in.: Brelowi, Hemarowi, Ordonównie oraz Wysockiemu, jak również Brassensowi – w Teatrze Rampa (częściowy przekład, scenariusz, reżyseria). Należał również do rady programowej Teatru Rozmaitości.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_M%C5%82ynarski
Jerzy Wasowski
Jerzy Ryszard Wasowski (ur. 31 maja1913 w Warszawie, zm. 29 września1984 tamże) – polski dziennikarz radiowy, kompozytor i reżyser pochodzenia żydowskiego, z zawodu inżynier akustyk.
Życiorys
Młodość
Ukończył studia na Wydziale Elektromechaniki Politechniki Warszawskiej.
Związany z Polskim Radiem od czasów przedwojennych jako inżynier. Pracował w działach: amplifikatorni, nagrań i transmisji. W 1938 roku zetknął się w radiu z Jeremim Przyborą, który pracował tu jako spiker.
II wojna światowa
We wrześniu 1939 roku uruchomił uszkodzony nadajnik radiowy Warszawy II. W czasie okupacji przebywał w majątku Zamoyskich, gdzie m.in. prowadził tajne nauczanie w szkole średniej, doprowadzając kilka osób do matury. Wykładał przedmioty ścisłe, uczył muzyki i rysunku. Był świetnym kreślarzem, miał zdolności graficzne, był zamiłowanym majsterkowiczem — tworzył m.in. meble. Kiedy po wojnie wrócił do radia, prowadził kursy dla mikserów[.
Działalność po wojnie
Po wojnie, poza pracą w radiu (jako spiker i pracownik działów technicznych), zaczął występować jako taper, następnie aktor, a w końcu – kompozytor w Miejskich Teatrach Dramatycznych (1946–1948). W latach 1948–1950 kierował działem reżyserii muzyki i nagrań, a następnie został głównym inżynierem akustycznym PR (opracowywał skrypt zasad reżyserii dźwięku dla mikserów). W latach 1950–1954 był zastępcą szefa działu emisji. W latach 1954–1973 zajmował się głównie reżyserią radiową. W latach 1954–1973 pracował jako reżyser i starszy redaktor (od 1962) Teatru Humoru i Satyry. Następnie, w latach 1977–1979 był doradcą przewodniczącego Radiokomitetu (Macieja Szczepańskiego) do spraw muzyki rozrywkowej. Równocześnie cały czas pracował jako lektor, aktor i reżyser.
W dziedzinie muzyki był samoukiem. Pisał w systemie tonalnym, w różnych fakturach: kameralnych, jazzowych, symfonicznych. Interesował się matematyką (teoria grup) oraz akustyką muzyczną (struktury dźwiękowe).
Duet z Jeremim Przybor
W 1949 roku wraz z Jeremim Przyborą stworzył radiowy teatrzyk Eterek. W 1958 roku ci sami dwaj twórcy stworzyli telewizyjny Kabaret Starszych Panów, dla którego Wasowski skomponował dziesiątki popularnych piosenek (np. Nie odchodź, Wesołe jest życie staruszka, Addio pomidory, Bo we mnie jest seks, Kaziu, zakochaj się, Przeklnę cię). Komponował również piosenki estradowe, komedie muzyczne (Stokrotki ogrodnika Barnaby 1965, Gołoledź 1973), musical Machiavelli (1975).
Piosenki tworzone w sumie
W sumie stworzył ok. 700 piosenek, w tym ok. 100 dla dzieci, ok. 150 ilustracji muzycznych do słuchowisk radiowych, widowisk telewizyjnych, filmów animowanych i fabularnych, sztuk teatralnych.
Rodzina
Syn Józefa Wasowskiego, mąż Marii Wasowskiej (pseudonim sceniczny Janecka), ojciec Grzegorza Wasowskiego.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Wasowski
#WojciechMlynarski