Dekonstrukcja polskiej kultury

Dekonstrukcja polskiej kultury – co i kto jest odpowiedzialny za totalny upadek teatru polskiego i szeroko pojętej polskiej kultury?

Mam wrażenie, że retoryka, która próbuje upolitycznić spór o polską kulturę nie służy niczemu innemu, niż postawienie zasłony dymnej, która odciągnie uwagę od prawdziwej przyczyny tego, że w Polsce trwa totalna dekonstrukcja polskiej kultury.

 

Dekonstrukcja polskiej kultury

 

Dekonstrukcja polskiej kultury

...”Tymczasem jak Ojczyzna długa i szeroka, trwa dekonstrukcja polskiej kultury, a więc dekonstrukcja niepodległości. Realizuje się ten proces za pieniądze polskiego podatnika, bo odbywa się on przede wszystkim w instytucjach kultury zwanych publicznymi, a od czasów reformy administracyjnej państwa, niemal w stu procentach samorządowych, nie scentralizowanych. I tego nijak nie może zrozumieć tzw. prosty człowiek: jak to jest możliwe, że w teatrze można bezcześcić polskość, a w galeriach bluźnić przeciwko Bogu, a rząd nic z tym nie robi? Nie robi, bo formalnie nie może, a oprócz tego, kiedy już może (jak np. sprawa Starego Teatru w Krakowie, który bezpośrednio podlega pod resort kultury), to jakby nie chce”…

…”okupujący polską kulturę nie mają żadnych zahamowań w realizowaniu swojej polityki. Jadą „po bandzie” i dodatkowo mają wsparcie propagandowe i finansowe marksistowskiej międzynarodówki. No i do tego cieszyli się przez długie lata poparciem rządu, a od 2015, po nadejściu „dobrej zmiany”, okopali się w instytucjach samorządowych wielkich i dużych miast, rządzonych przez różnych Adamowiczów, Gronkiewicz-Waltzowe/Trzaskowskich, Dutkiewiczów, Zdanowskie czy Jaśkowiaków, a także mniejszych, w których rządzą niemal klony wyżej wymienionych.”…

Pisze Tomek Żak w swoim felietonie “Niepodległość i dyktat antykultury” i nie sposób się z nim nie zgodzić.

Ale myślę też sobie, że tak zwany teatr polityczny w Polsce tak naprawdę w ogóle nie istnieje i jedyne, co polityczne w  tym, który jest u nas tak nazywany to właśnie to, że banda beneficjentów poprzedniej władzy okopała się na swoich pozycjach i w imię górnolotnych haseł takich, jak na przykład wolność słowa i demokracja, załatwia swoje partykularne interesy. Żeby mówić wprost kosi kasę, albo jak powiedział Szekspir; “a miernota się stroi i raduje zyskiem”.

Bo przecież nazwa teatr liberalno-lewicowy jest niczym innym niż jakimś wytrychem słownym, który ma za zadanie tuszować podstawową prawdę o nowym teatrze spod szyldu “spółdzielni teatralnej”: że jest to teatr oparty na totalnej amatorszczyźnie i braku jakiegokolwiek warsztatu zawodowego, zarówno reżyserskiego, jak i aktorskiego.

Liberalizm przecież stoi w totalnej opozycji do lewicowego pojmowania świata i mówienie o teatrze liberalno-lewicowym to tak, jakby się mówiło o teatrze kapitalistyczno-komunistycznym. Mam wrażenie, że ta cała retoryka pseudopolityczna jest niczym innym, niż zasłoną dymną do powyższych zjawisk. Retoryka, której niestety ulegają także światłe umysły po “drugiej stronie” barykady, bo to nie polityka, a totalna amatorszczyzna jest odpowiedzialna za to, że trwa totalna dekonstrukcja polskiej kultury.

Amen.

Read more: https://www.pch24.pl/mocny-felieton-tomasza-a–zaka–niepodleglosc-i-dyktat-antykultury,64115,i.html#ixzz5WuIEuQE3

 

Liberalizm

Liberalizm (łac. liberalis – wolnościowy, od łac. liber – wolny) – ideologia i kierunek polityczny, według którego wolność jest nadrzędną wartością, ma charakter indywidualistyczny i przeciwstawia się kolektywizmowi. Innymi wartościami cenionymi przez liberałów są wartości demokratyczne i prawa obywatelskie czy własność prywatna i wolny rynek.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Liberalizm

 

Skrajna lewica

Skrajna lewica – postawa społeczno-polityczna, obejmująca lewicowe nurty polityczne charakteryzujące się postawami bardziej lewicowymi aniżeli ruchy głównego spektrum lewicy. Czynnikiem łączącym ugrupowania skrajnej lewicy jest dążenie do wyeliminowania niesprawiedliwego podziału społecznego i egalitaryzm.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Skrajna_lewica


#kultura