Jak to Axer odchodził z teatru

Jak to Axer odchodził z teatru – słynna anegdota o Marianie Friedmannie (ojcu Stefana), który słynął z ogromnego poczucia humoru.

Jak to Axer odchodził z teatru

Jak to Axer odchodził z teatru

Aktor Teatru Współczesnego Marian Friedmann (ojciec Stefana), przyniósł kiedyś sensacyjną wiadomość:


– Dyrektor Erwin Axer odchodzi z naszego teatru.


– Co ty mówisz! – wykrzyknęli zdumieni koledzy.


– Tak – powiedział spokojnie Marian. – Wezwał mnie Axer do gabinetu i zakomunikował:
– Panie Friedman, musimy się rozstać!

Marian Friedmann

Marian Zygryd Friedmann (ur. 8 grudnia 1917 w Krakowie, zm. 3 września 1983 Warszawie) — polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, a także dubbingowy i radiowy[. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Ojciec Stefana Friedmanna, aktora.

Kształcił się w czasie wojny na tajnych kursach teatralnych. W latach 1940-45 był aktorem i dekoratorem Teatru Podziemnego Adama Mularczyka, zorganizowanego w Krakowie. Kiedy w lutym 1945 roku w mieście tym zorganizowano Studio przy Starym Teatrze, postanowił kontynuować tam naukę. W sezonie 1945/1946 został do teatru tego zaangażowany jako pełnoprawny aktor. W sezonie kolejnym przeszedł do Teatru Miejskiego w Białymstoku, po czym przeniósł się do Warszawy, gdzie występował w Teatrze Nowym (1947-49), a potem – na jego Scenie Komediowo-Muzycznej (1949-53). W roku 1948 został absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Warszawie. W latach 1953-1957 był aktorem Teatru Narodowego, a następnie – do 1983 roku – warszawskiego Teatru Współczesnego.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Marian_Friedmann

Erwin Axer

Erwin Axer (ur. 1 stycznia1917 w Wiedniu, zm. 5 sierpnia 2012 w Warszawie) – polski reżyser teatralny, autor felietonów teatralnych i zapisków wspomnieniowych. Laureat nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego za osiągnięcia reżyserskie w warszawskim Teatrze Współczesnym (1960).

Życiorys

Urodzony w zasymilowanej rodzinie żydowskiej jako syn adwokata Maurycego Axera (1886[–1942) i Ernestyny Fryderyki z domu Schuster (1895–1982). Dzieciństwo i młodość spędził we Lwowie. W 1939 ukończył studia na Wydziale Sztuki Reżyserskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. Debiutował na scenie Teatru Narodowego sztuką Księżyc nad Karybami Eugene’a O’Neilla. Kolejne jego przedwojenne inscenizacje to:

Po wybuchu II wojny światowej wrócił do Lwowa, gdzie spędził trzy lata (1939–1942). W czasie okupacji sowieckiej, gdy czynny był Polski Teatr Dramatyczny we Lwowie, reżyserował w nim (m.in. Pannę Maliczewską Gabrieli Zapolskiej) i grał epizodyczne role. Po aresztowaniu ojca w końcu 1942 wyjechał do Warszawy.

Brał udział w powstaniu warszawskim, po jego upadku został uwięziony w stalagu. Pracował w kamieniołomach w górach Harzu. Po wojnie wrócił do Polski. W 1946 został kierownikiem Teatru Kameralnego Domu Żołnierza w Łodzi (teatr ten po przeniesieniu do Warszawy w 1949 przemianowano na Teatr Współczesny). Kierował nim do 1981. W latach 1954–1957 był dyrektorem połączonych scen Teatru Współczesnego i Narodowego. Od 1962 reżyserował regularnie za granicą – w NiemczechSzwajcariiZwiązku RadzieckimStanach Zjednoczonych i Holandii, zaś od 1972 był stałym reżyserem-gościem wiedeńskiego Burgtheater.

W latach 1949–1979, z małymi przerwami, wykładał na Wydziale Reżyserii w warszawskiej PWST. Napisał liczne eseje o teatrze oraz krótkie formy literackie, porównywane do prozy Antoniego Czechowa. Zostały one opublikowane w miesięcznikach „Dialog” i „Teatr” oraz w książkach: Listy ze sceny (1955, 1957), Sprawy teatralne (1966), Ćwiczenia pamięci (1984, 1991, 1998), Kłopoty młodości, kłopoty starości (2006), Z pamięci (2007).

Seksmisji, filmie Juliusza MachulskiegoWiesław Michnikowski zadedykował graną przez siebie rolę „Jej Ekscelencji” właśnie jemu. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[.

Był mężem Bronisławy Kreczmar i ojcem Jerzego Axera, filologa klasycznego. Był też związany z aktorką Zofią Mrozowską, z którą miał syna Andrzeja Axera, socjologa i szefa zakładu psychiatrycznego Columbia Care Services w Portland (Oregon). Erwin Axer mieszkał w Warszawie przy ulicy Odyńca.

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w wieku 95 lat. Pogrzeb reżysera odbył się 16 sierpnia 2012 w Warszawie. Został pochowany na Powązkach. Mszy świętej pogrzebowej, która odbyła się w kościele pw. św. Karola Boromeusza, przewodniczył ks. Wiesław Niewęgłowski. Axera żegnali jego aktorzy; m.in. Maja KomorowskaIgnacy GogolewskiDamian Damięcki. Odczytano listy nadesłane od prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego i prezesa ZASP Olgierda Łukaszewicza.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Erwin_Axer


#ErwinAxer #MarianFriedmann