Konstantego Ildefonsa koń zaczarowany
Konstantego Ildefonsa koń zaczarowany – to poetycki hołd Wojtka Hübnera dla Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w rocznicę jego śmierci 6 grudnia.
Bynajmniej nie czarujący koń zaczarowany
Od Konstantego Ildefonsa dorożkę kupiłem.
Miała być zaczarowana
więc bardzo się zdziwiłem,
że koń rżał do siana.
Dorożkarz, ubawiony ogromem zadziwienia,
„Koń żreć musi” – wyjaśnił od niechcenia.
Konstanty zaś Ildefons, na moją reklamację,
w dość długiej wypowiedzi
taką wyłożył rację:
„Tam widzisz wrona siedzi.
Dla oka zwykłe ptaszysko,
lecz kiedy o niej napiszę,
to zmienić mogę wszystko.
Zamiast krakania usłyszę
trele pełne finezji,
taka jest bowiem, kolego,
siła prawdziwej poezji.
Teraz leci nad płotem,
a w moim wierszyku
wrona pióra ma złote,
pełna powabu i szyku.”
I tak zakończył, w ramię klepnął,
chudej chabecie w ucho szepnął.
Chciałem powiedzieć, że rozumiem,
że to przez mędrca w oku szkiełko,
lecz już Konstanty w ludzi tłumie,
srebrzystą się rozpłynął mgiełką.
A ja zostałem, stałem długo.
Jedną godzinę, potem drugą,
na zamyśleniu trwoniąc chwile.
Aż koń, znudzony wygiął szyję
i odchrząknąwszy, rzekł falsetem:
„Jesteś pan, czy tylko, udajesz pan poetę?”
Wojciech Hübner
https://www.facebook.com/wojciech.hubner.5/posts/1268873769843601
Konstanty Ildefons Gałczyński
Konstanty Ildefons Gałczyński, pseud. Karakuliambro (ur. 23 stycznia 1905 w Warszawie, zm. 6 grudnia 1953 tamże) – polski poeta.
Najbardziej znany za sprawą paradramatycznej serii podszytych absurdem humoresek Teatrzyk Zielona Gęś, w której pojawiła się galeria postaci takich jak Osiołek Porfirion, Piekielny Piotruś, Hermenegilda Kociubińska czy Zielona Gęś.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Konstanty_Ildefons_Ga%C5%82czy%C5%84ski
#galczynski