Krzyczała jeszcze!

Krzyczała jeszcze! – Jerzy Handzlik, jak nikt inny, potrafi w kilku dowcipnych i dobitnych słowach zawrzeć całą esencję zjawiska, jakim by nie było.

Dzisiaj dowiem się, co takiego się stało, że krzyczała jeszcze i co stało się potem.

 

Tekst czytelny na komórce:
https://www.facebook.com/grzegorz.kempinsky/posts/10219966889817034

 

 

Krzyczała jeszcze!

 

 

Krzyczała jeszcze!

Niejedna z róż
Krzyczała jeszcze
Nim rzekła już.

Jerzy Handzlik

 

 

Jerzy Handzlik

Ur. 1958 r. w Bielsku-Białej. Polonista z wykształcenia (ukończył Uniwersytet Śląski), nauczyciel języka polskiego oraz esperanto, poeta, autor aforyzmów, piosenek i dramatów, a także radiowiec oraz wydawca. Handzlik wykorzystuje język esperanto m. in. wystawiając autorskie spektakle w tym języku w Polsce i na świecie.

 

Z teatrem związał się w latach 70. W latach 80. przetłumaczył na język esperanto i współreżyserował następujące spektakle: Jorinda i Jorindel dla Teatru Lalek Banialuka w Bielsku-Białej, O Zwyrtale Muzykancie dla Teatru Lalkowego Rabcio w Rabce (reżyseria językowa), Dom na granicy S. Mrożka dla Teatru Dramatycznego w Białymstoku, Fasada dla Białostockiego Teatru Lalek w Białymstoku.

 

Ukończył kurs pisania w Collegium Civitas. Na zlecenie miasta Białystok napisał w języku esperanto monodram Ludoviko-Lazaro (reż. Jakub Abrahamowicz), który grany był w dziewiętnastu krajach. Od kilku lat jest jurorem Złotych Masek woj. śląskiego. Na stałe współpracuje z radiem Bielsko i prowadzi oficynę wydawniczą.

 

Strona gdzie można kupić fraszki Jerzego Handzlika:

 

https://ksiegarniaklimczok.pl/ksiazka/Handzlik-Jerzy/Platki-i-kolce,klimcIT13EHW1

 

 

Hiperseksualność

Hiperseksualność (hiperlibidemia) – ciągła, wyniszczająca i uporczywa potrzeba uprawiania stosunków płciowych, przesłaniająca inne potrzeby człowieka. U kobiet nazywana nimfomanią, u mężczyzn – satyryzmem (satyriasis). Pojęcia te odnoszą się do wzmożonych potrzeb seksualnych.

 

Nadmierny popęd seksualny połączony z poszukiwaniem nowych partnerów i podejmowanie współżycia w każdej, nawet nie sprzyjającej temu okoliczności, bywa wyrazem zakłócenia kontroli impulsów. Często wiąże się z potrzebą przeżywania napięcia w sytuacjach skrajnego ryzyka, często także z uporczywym, nieraz panicznym, dążeniem do uzyskania potwierdzenia własnej sprawności. Uzyskanie satysfakcji poprzez zdobywanie nowych partnerów jest wówczas związane raczej z sukcesem uwodzenia, niż z powstaniem nowego, atrakcyjnego związku.

 

Wyobrażenia o patologicznym charakterze dużych potrzeb seksualnych, nawet zaspokajanych w częstym współżyciu z tylko jednym partnerem, są nieraz przyczyną lęków i poczucia istnienia zaburzeń zdrowia. Są więc jednym z czynników, powodujących uznanie się za chorego.

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hiperseksualno%C5%9B%C4%87


#seks