Mania wielkości w teatrze

Mania wielkości w teatrze – “W przypadku Poncyljusza pasuje powiedzenie, że jeśli aktor jest kiepskim aktorem to chce być reżyserem, a jak jest kiepskim aktorem i reżyserem to zostaje dyrektorem teatru, a jak jest kiepskim dyrektorem teatru to pragnie zostać ministrem kultury.”

Mania wielkości w teatrze

Mania wielkości w teatrze

Niedawno jadąc gdzieś samochodem minąłem sześciometrową głowę dyrektora jednego z okolicznych teatrów i zacząłem się zastanawiać, jak bardzo trzeba mieć nasrane pod kopułką, żeby wpaść na pomysł, aby zaśmiecać krajobraz miejski swoją podobizną – jak wielka musi być ta mania wielkości.

Pilni czytelnicy mojego bloga, oraz obserwatorzy lokalnego krajobrazu teatralnego na pewno już się zorientowali, że chodzi o mój ulubiony teatr i mojego ulubionego dyrektora, Wielce Oświeconego Reformatora polskiego teatru Poncyljusza Trombkę, Bercikiem przez lud teatru zwanego.

Zastanawiałem się, jakie mechanizmy muszą uruchomić się w tej światłej łepetynie, żeby narodziła się podobna idea i czy li tylko jest to mania wielkości.

Nie chcąc Szanownego Poncyljusza natychmiast szufladkować, jako jednostkę chorobową zapytałem znajomego dyrektora innego teatru co o tym sądzi i chyba udzielił mi krótkiej, ale wyczerpującej odpowiedzi:

“W przypadku Poncyljusza pasuje powiedzenie, że jeśli aktor jest kiepskim aktorem to chce być reżyserem, a jak jest kiepskim aktorem i reżyserem to zostaje dyrektorem teatru, a jak jest kiepskim dyrektorem teatru to pragnie zostać ministrem kultury”

Jakkolwiek owo stwierdzenie byłoby prawdziwe, mam jednakowoż nadzieję, że ów wyraz totalnej megalomani, nie jest początkiem utajnionych pragnień Oświeconego Poncyljusza, bo biada wtedy polskiej kulturze i polskiemu teatrowi zwłaszcza.

Wolę jednak prostą wersję, w której to Poncyljuszowi po prostu na własny widok staje do środka i dlatego obkleja swoją podobizną miasto.

Amen.

MEGALOMANIA

Megalomania – przesadne przekonanie o swojej wartości, skłonność do przeceniania własnych możliwości, znaczenia, osiąganych sukcesów; mania wielkości. Megalomania charakteryzuje się nadmuchanym poczuciem własnej wartości oraz przeszacowaniem swoich uprawnień i przekonań.

Megalomania – skupienie na własnej doskonałości, samozadowoleniu oraz świadomości własnej wartości, znaczenia i możliwości.

Pojęciem tym określa się potocznie zawyżoną nieprawidłową samoocenę, ale także system urojeń, tzw. urojenia wielkościowe w zaburzeniach o charakterze psychotycznym.
www.mojafobia.pl/rodzaje_manii.html

PS.

Jak zwykle wszystkie opisane osoby i zdarzenia nie mają swoich odpowiedników w rzeczywistości, a są jedynie wytworem mojej bogatej wyobraźni. Wszystkie podobieństwa z prawdziwymi zdarzeniami i wydarzeniami są zupełnie przypadkowe.


#teatr