Na chwileczkę znajdujesz tam siebie

Na chwileczkę znajdujesz tam siebie – kiedy literatura, jest wielką literaturą, a kino, jest wielkim kinem – dodałbym jeszcze: kiedy teatr, jest wielkim teatrem.

 

Na chwileczkę znajdujesz tam siebie

 

Na chwileczkę znajdujesz tam siebie

Dla mnie wyznacznikiem pewnego pułapu, jakości czy klasy sztuki jest moment, w którym czytając, oglądając czy słuchając czegoś, mam dojmujące i jaskrawe uczucie, że ktoś sformułował coś, co przeżyłem albo o czym pomyślałem.

Sformułował dokładnie tak samo, tylko przy pomocy lepszego zdania, piękniejszego układu plastycznego albo lepszej kompozycji dźwięków, niż ja sobie kiedykolwiek mogłem wyobrazić.

Bywa, że na chwileczkę dał mi poczucie piękna czy szczęścia.

Jeżeli to znajduję w literaturze, to jest to dla mnie wielka literatura, jeżeli w kinie, to jest to dla mnie wielkie kino.

Kiedy czytasz wielką literaturę, to na którejś stronie znajdujesz zdanie, które – wydaje Ci się – kiedyś sama powiedziałaś albo usłyszałaś. To jest opis albo obraz, który Ciebie głęboko dotyczy, głęboko dotyka i jest Twoim obrazem. Na tym polega wielka literatura. Co chwila odnajdujesz siebie albo kogoś zupełnie innego wprawdzie, ale myślącego tak jak Ty, widzącego to, co Ty kiedyś zobaczyłaś. Na tym polega wielka literatura, na tym samym wielkie kino. 


Na chwileczkę znajdujesz tam siebie.

Krzysztof Kieślowski

 

Krzysztof Kieślowski

Krzysztof Kieślowski i (ur. 27 czerwca 1941 w Warszawie, zm. 13 marca 1996 tamże) – polski reżyser i scenarzysta filmowy. Karierę rozpoczął jako reżyser specjalizujący się w filmach dokumentalnych (ŻyciorysZ punktu widzenia nocnego portiera), jednak w miarę upływu czasu zaangażował się w realizację filmów fabularnych. Sporadycznie podejmował też działalność teatralną.

Jego wczesna twórczość fabularna, utożsamiana z kinem moralnego niepokoju, stanowiła paradokumentalne filmy ukazujące rzeczywistość ówczesnej Polski (PersonelBliznaAmatorPrzypadek). Potem zwrócił się ku motywom metafizycznym, tworząc filmy psychologiczne podejmujące tematy moralne i egzystencjalne (telewizyjny cykl filmowy DekalogPodwójne życie Weroniki, trylogia Trzy kolory). Zmianie podlegała także estetyka: wczesna faza twórczości Kieślowskiego charakteryzowała się ascetyczną, naśladującą dokument formą, natomiast późna – wyrafinowanymi zabiegami wizualnymi.

Reżyser był wielokrotnie nagradzany za swoją twórczość, między innymi Europejską Nagrodą Filmową „Felix” oraz Złotym Lwem w Wenecji. Był także nominowany do Oscara za trzecią część Trzech Kolorów (Czerwony) w kategorii “najlepszy reżyser” i “najlepszy scenariusz oryginalny”. Jego kino naśladowali tacy reżyserzy, jak Tom Tykwer czy Jerzy Stuhr.


#sztuka