Należy o sobie dobrze mówić

Należy o sobie dobrze mówić – doskonała anegdota z życia Jerzego Markuszewskiego, która ma głęboki morał, że o sobie należy mówić dobrze.

Nie czekaj na pochwały innych, chwal siebie samego, bo należy o sobie dobrze mówić.

Należy o sobie dobrze mówić

Należy o sobie dobrze mówić

Aktor teatralny, scenarzysta, twórca Studenckiego Teatru Satyryków Jerzy Markuszewski uważał, że zawsze należy o sobie dobrze mówić, by coś w życiu osiągnąć.

– W latach sześćdziesiątych – wspominał – gdy zacząłem pracować w teatrze polskiego radia, na wszystkich naradach, gdy ktoś mówił, że trzeba sztukę dać komuś dobremu, wstawałem i mówiłem… „ Markuszewski jest dobry”.

Wszyscy się śmiali, uważali to za żart. Ale po kilku takich występach opłaciło się.

Usłyszałem, jak mój szef powiedział:

– Może to dany Markuszewskiemu? Ktoś mi mówił, że on dobry jest, nie pamiętam już kto, ale ktoś z branży….

Jerzy Markuszewski

Jerzy Markuszewski (ur. 16 grudnia 1930 w Warszawie, zm. 16 października 2007 tamże) – polski reżyser teatralny, twórca i główny animator Studenckiego Teatru Satyrykówscenarzystaaktor, działacz opozycji demokratycznej, współpracownik KOR i KSS „KOR”, internowany w stanie wojennym, później współpracownik podziemnej „Solidarności”.

Życiorys

Absolwent Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie z 1963 (dyplom 1965). Wcześniej studiował również na Wydziale Aktorskim PWST i historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Był etatowym reżyserem STS-u, Teatru im. Jaracza w Łodzi i warszawskich Rozmaitości. Współpracował m.in. ze Starym Teatrem w Krakowie i Theater am Neumarkt w Zurychu. Do najbardziej znanych jego realizacji STS-u należą „składanki satyryczne” To idzie młodość (premierowa prezentacja teatru z 1954), ProstaczkowieKonfrontacja.

Wyreżyserował ponad 20 spektakli Teatru Telewizji, z którym współpracę rozpoczął jeszcze w czasie studiów (pierwszy, Jeszcze pożyjesz Bułata Okudżawy w 1962, ostatni, Opowieści dworcowe w 1999). Dla telewizji stworzył także dwa filmy dokumentalne. W latach 60. XX w. był dyrektorem Teatru Polskiego Radia. Zajmował się także reżyserią słuchowisk i programów radiowych (m.in. Ilustrowanego Tygodnika Rozrywkowego, w którym pojawiał się jako wykonawca). W grudniu 1975 roku był sygnatariuszem protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59).

Napisał trzy zrealizowane scenariusze filmowe: Sposób bycia (1965), Bardzo starzy oboje (1967), Przybłęda (1984). W filmie występował okazjonalnie również jako aktor (m.in. rola cynicznego dyrektora przedsiębiorstwa taksówkowego w Zmiennikach).

Przyjaźnił się z Leszkiem Kołakowskim. W roku 1954 poślubił Zofię Góralczyk.

Zmarł w nocy z 15 na 16 października 2007 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej w Warszawie.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Markuszewski


#anegdoty