Nie udawaj kogoś innego
Nie udawaj kogoś innego – Mój przyjaciel, Stefan Chazbijewicz napisał to, co poniżej na swojej stronie.
Nie udawaj kogoś innego. Myślę, że to ważne. Szczególnie w dobie, kiedy zapominamy o teraźniejszości w ciągłym pędzie do czegoś, lub pogoni za czymś. Robimy rzeczy, których po nas się oczekuje, unikamy konfrontacji z trudnymi uczuciami i udajemy innych, niż jesteśmy.
Dzięki, Stefan, za ten wpis.
Nie udawaj kogoś innego
“Żyj teraz – zwracaj uwagą bardziej na teraźniejszość, niż przeszłość i przyszłość.
Żyj tutaj – zajmij się tym, co jest obecne, a nie tym, czego nie ma.Przestań sobie wyobrażać – doświadczaj tego, co rzeczywiste.
Przestań niepotrzebnie myśleć – zamiast tego patrz i smakuj.
Wyrażaj siebie – nie manipuluj, nie tłumacz, nie uzasadniaj, nie osądzaj.
Poddaj się przeżywaniu nieprzyjemności i bólu, tak jak poddajesz się przeżywaniu przyjemności.
Nie ograniczaj swojej świadomości.
Nie akceptuj żadnego „powinieneś” z wyjątkiem tego, co naprawdę Twoje.
Weź pełną odpowiedzialność za swoje czyny, uczucia i myśli.
Poddaj się temu jaki jesteś. Nie udawaj kogoś innego.
Bądź sobą i pozwól być sobą innym.”
Fritz Perls /Gestalt, living theatre
Fritz Perls
Fritz Perls właściwie Frederick Salomon Perls (ur. 8 lipca1893, Berlin, zm. 14 maja1970, Chicago) – niemieckipsycholog i psychoterapeuta pochodzenia żydowskiego. Początkowo uprawiał psychoanalizę. Z czasem stworzył własną szkołę terapii – Gestalt.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Fritz_Perls
Psychoterapia Gestalt
Psychoterapia Gestalt – stworzona przez Fritza Perlsa metoda psychoterapii czerpiąca podstawy z teorii pola Kurta Lewina (proces tworzenia postaci, likwidowanie i tworzenie kolejnej (dominująca aktualnie potrzeba) oraz psychoanalizy.
Najistotniejsze w tej metodzie (według Perlsa, Goodmana i Hefferline), są:
- elastyczna, niedogmatyczna sytuacja terapeutyczna;
- holistyczne ujmowanie organizmu (ciało i psychika);
- skupienie się na TU i TERAZ – doświadczanie siebie i otoczenia;
- rozróżnienie uwagi (koncentracja aktywności i percepcji na doświadczeniu i działaniu) i świadomości (bardziej rozproszona, zakłada “napiętą percepcję“);
- rozszerzanie świadomości, rozumianej jako zdawanie sobie sprawy z tego co się dzieje, na wszystkie sfery przeżyć, myśli, działań, ciała;
- uczenie się rozróżniania zachowań służących zaspokojeniu swoich potrzeb od tych, które temu nie służą;
- założenie, że językiem organizmu są emocje;
- integracja osobowości poprzez integrację wyalienowanych części siebie (uczuć, pragnień, sądów, fantazji);
- cel nadrzędny terapii – osiągnięcie dojrzałości, wzrost potencjału człowieka, zwiększanie jego możliwości poprzez integrację osobowości, wzmacnianie autentycznych pragnień i potrzeb;
Terapia Gestalt zakłada, że zachowaniem człowieka zarządza proces homeostazy. Człowiek reaguje sumą utrwalonych reakcji i, aby być akceptowanym przez otoczenie, w rezultacie oddziela się od autentycznych odczuć i blokuje swój potencjał. Rezultatem alienacji – oddzielenia się od autentycznych odczuć i zmysłów – jest zablokowanie potencjału jednostki i zniekształcenie jej perspektyw. Kiedy proces samoregulacji zostaje w jakimś stopniu zaburzony, gdy organizm znajduje się w stanie braku równowagi (ja – reszta świata) przez dłuższy czas – dochodzi do choroby psychicznej.
Żadna jednostka nie jest samowystarczalna – zachowanie jest determinowane przez właściwości stosunku jednostki i otoczenia (badanie funkcjonowania na granicy kontaktu). Dwa podstawowe sposoby funkcjonowania jednostki to kontakt i wycofanie. Są to najbardziej istotne funkcje osobowości – wchodzenie w kontakt z otoczeniem w celu zaspokojenia potrzeb (zmierzanie ku obiektom) i wycofywanie się z sytuacji spostrzeganych jako niekorzystne, zagrażające lub nie podtrzymujące zaangażowania jednostki.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Psychoterapia_Gestalt
#gestalt