Śledź w śmietanie z jabłkiem
Śledź w śmietanie z jabłkiem – to absolutna klasyka kuchni polskiej. Prosty w przygotowaniu i zawsze doskonały w smaku. Sprawdza się zarówno na wigilijnym stole, jak na co dzień.
Śledź w śmietanie z jabłkiem to prawdziwy delikates. Pamiętam, że najlepszego jadłem początkiem lat dziewięćdziesiątych zeszłego stulecia w jakimś małym bezimiennym miasteczku w jedynej knajpce miasta, kiedy pokazywałem Polskę mojemu wujkowi z ameryki. Zamówiliśmy wtedy pełen obiad, a na zakąskę własnie śledzia w śmietanie z jabłkiem i był to najbardziej wyśmienity śledź jaki kiedykolwiek w życiu jadłem. Wujek także zachwycony zamówił natychmiast dla nas jeszcze jedną porcję.
– Ależ wujku – powiedziałem – zamówiliśmy przecież jeszcze zupę i drugie danie.
– A skąd wiesz, że będą równie pyszne? – Opowiedział ze stoickim spokojem wujek.
I miał rację; reszty nie obiadu nie pamiętam, ale tamtego śledzia będę pamiętał póki żyję.
Niestety nie wziąłem wtedy od kucharza przepisu, ale próbowałem wielokrotnie odtworzyć tamten smak i oto przepis na to, co moim zdaniem najbardziej przypomina tamtego mitycznego śledzia w śmietanie.
Śledź w śmietanie z jabłkiem
500 ml kwaśnej śmietany 18 %
8 filetów śledziowych
3 jędrne i soczyste jabłka
2 cebule
2 łyżki cukru
sok z cytryny
sól i pieprz
- 1. Pokrój jabłka w słupki “Julienne”, a cebulę w piórka i skrop wszystko cytryną.
- 2. Do jabłek z cebulą, dodaj śmietanę, dopraw cukrem, solą i pieprzem.
- 3. Pokrój śledzie w romby i wymieszaj z sosem śmietanowym.
Gotowe!
Śledzie smakują najlepiej po kilku godzinach, kiedy smaki się przegryzą.
Moim zdaniem taki śledź smakuje najlepiej podany z tradycyjnym polskim, wiejskim chlebem, ale wiem, że pumpernikiel ma także swoich zwolenników. Poza tym jest on także wyśmienity z gotowanymi ziemniakami.
SMACZNEGO!!!
Julienne (kuchnia)
Julienne – technika krojenia warzyw lub mięsa polegająca na pokrojeniu produktu na długie, cienkie i równe słupki o długości ok. 5 cm i średnicy ok. 2 mm. Etymologia terminu nie jest jasna. Najczęściej przygotowuje się w ten sposób marchew, ziemniaki, pory, buraki i seler. Przygotowanie warzyw według tej metody podnosi wartość estetyczną i prezentację potrawy. Do krojenia w stylu julienne potrzebny jest ostry i nieząbkowany nóż kuchenny oraz deska do krojenia. Przed krojeniem warzywa należy oczyścić i umyć.
Termin ten został po raz pierwszy użyty w druku w roku 1722 w książce kucharskiej Le Cuisinier Royal napisanej przez François Massialota.
Podobny sposób krojenia istnieje również w tradycyjnej kuchni chińskiej
https://pl.wikipedia.org/wiki/Julienne_(kuchnia)
#sledz