Igrzysk i chleba – Jak stłumić w zarodku wszelakie znamiona buntu, indywidualności i samodzielnego myślenia w społeczeństwie. Jak inżynierowie społeczni panują nad ciemnymi i prymitywnymi ludźmi za pomocą igrzysk i chleba, widać wokół nas na co dzień. Ale już w 1956 roku...
„1989” jak disnejows...
posted by Grzegorz Kempinsky
„1989” jak disnejowska bajka – Skupianie się wyłącznie na pozytywnym micie przypomina nieustanne pisanie polskiej historii heroicznej, która jest jak disnejowska bajka Bardzo ciekawie w kontekście polityczno-społecznym o musicalu “1989” pisze Jakub...
Sztuka która mnie za...
posted by Grzegorz Kempinsky
Sztuka która mnie zatrzymała – Nie wiem czy na wdechu, czy na wydechu, w zachwycie czy przerażeniu. To przedstawienie o kobiecie, którą mogłabym być ja. To była sztuka która mnie zatrzymała, pisze Patrycja Cichy Szept o premierze “Ja i Mick Jagger, czyli małpy uciekły...
Zjadam rozkosz
posted by Grzegorz Kempinsky
Zjadam rozkosz – to następny piękny wiersz Patrycji Cichy-Szept, której wiersze z tomiku „Szeptem” publikuję na moim blogu pod zakładką poezja. Zjadam rozkosz… Zjadam rozkosz… Na kolację Smakuję ciało Soczyste Cierpki dzień Odchodzi z niesmakiem Zapominam O...
Miałem dwa sny
posted by Grzegorz Kempinsky
Miałem dwa sny – czyli, że teatr bez intryg, kombinowania, układów i wazeliniarstwa jest równie utopijny, jak nieśmiertelność. Miałem dwa sny Miałem dwa sny. Pierwszy był wręcz ekstatyczny, śniło mi się mianowicie, że istnieje życie po życiu, że śmierć nie...