Jeśli – to następny wiersz z tomu Po Między mojego znajomego, Łukasza Sroki, fenomenalnego finansisty, ale także wrażliwego poety. Łukasz Sroka posiada bardzo rzadką umiejętność łączenia ścisłego umysłu finansisty, poruszającego się wśród liczb, cyferek i paragrafów, z...
Pycha Drewniaka nie ...
posted by Grzegorz Kempinsky
Pycha Drewniaka nie zna granic – Niejaki imćpan Drewniak, miernota nad miernotami, pozwala sobie na recenzowanie recenzentów. Ja to wiem od wielu wielu lat, ale wydaje mi się, że wielu może zadziwić pycha Drewniaka, który zaczyna rzucać kamieniami w szklanym...
Zgliszcza po Janie K...
posted by Grzegorz Kempinsky
Zgliszcza po Janie Klacie – Zgliszcza jakimi nazywa Jan Klata Teatr Polski we Wrocławiu, są zgliszczami, które sam po sobie zostawił. Napuszony, zakochany w sobie samym, Jan Klata, opluwa teatr i ludzi w nim pracujących, nazywając Teatr Polski we Wrocławiu, “dziurą i...
Pycha durnych celebr...
posted by Grzegorz Kempinsky
Pycha durnych celebrytów – Jakim trzeba być narcystycznym durniem, żeby spod choinki składać życzenia Świąteczne wprost do narodu. Że oni nie spalą się ze wstydu, ci próżni celebryci, którzy myślą, że ktokolwiek chce oglądać, jak składają życzenia przysłowiowemu...
Lekcja pokory Sewery...
posted by Grzegorz Kempinsky
Lekcja pokory Seweryna – Większość aktorów powinna niewątpliwie wyciągnąć wnioski z tej anegdoty, nie najmniej sam pan Seweryn. Czy ta lekcja pokory Seweryna coś nauczyła? Bo przecież kimże są aktorzy w porównaniu z naukowcami na...