TEATRALNE TABELE LIGOWE

Konstanty Puzyna, jeden z niewielu prawdziwych polskich recenzentów napisał:

“Po jaką cholerę w ogóle pisać o teatrze, jeśli nie po to, by pisać o życiu? Co, ględzić o pięknie? Wystawiać cenzurki, układać teatralne tabele ligowe? Szkoda na to papieru i czasu, póki nie chodzi o nic więcej”.

To tak a’ propos panującej obecnie modzie na subiektywne spisy aktorów, rankingów sztuk wszelakich, klęski urodzaju festiwali różnych maści i mafii teatralnej.

Można by też dodać, że “po jaką cholerę w ogóle robić teatr, jeśli nie po to, by robić o życiu”…

Konstanty Puzyna

Konstanty Puzyna, zdjęcie z 1972 r. (fot. Andrzej Pisarski)

Konstanty Puzyna (ur. 13 kwietnia 1929 w Warszawie, zm. 28 sierpnia 1989 w Augustowie) – polski teatrologedytoreseista, publicysta, poeta.

Ukończył studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Przedstawiciel tzw. krakowskiej szkoły krytyki literackiej.

Debiutował w 1947 r. Był kierownikiem literackim teatrów: Teatru “Wybrzeże” (1953-1954), Teatru Dramatycznego (1955-1965) i Teatru Ateneum w Warszawie). Od 1956 do 1969 r. był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika “Dialog“, poświęconego dramaturgii teatralnej. Od 1971 do 1989 r. redaktor naczelny pisma. W latach 1968-1971 był stałym felietonistą teatralnym “Polityki“. Pracownik naukowy Instytutu Sztuki PAN. Współpracował także z miesięcznikiem “Teatr“. W latach 1986-1987 wykładał w City University w Nowym Jorku.

Przedmiotem jego fascynacji był teatr XX-wieczny, a zwłaszcza Stanisław Ignacy Witkiewicz jako artysta wszechstronny, prekursorski wobec powojennego teatru europejskiego i, zdaniem Puzyny, genialny. Dokonana przez Puzynę, po latach prac archiwalnych nad rękopisami i maszynopisami (zwykle w złym stanie i słabo czytelnymi) artysty, w 1962 dwutomowa edycja Dramatów Witkacego, zawierająca głównie pierwodruki (tekstów dotąd nieznanych), miała charakter przełomowy dla recepcji pisarza, a dzięki niej dramaty autora Matki trafiły na sceny polskie i obce, stały się też przedmiotem systematycznych badań w Polsce i poza nią.

Opracował też edytorsko pisma teatralne Wilama Horzycy (z Lidią Kuchtówną) i Antonina Artaud (z Janem Błońskim).

Wśród prac autorskich Puzyny przeważają wyrafinowane myślowo i pisane błyskotliwym stylem eseje o teatrze. Rozproszone rozprawy naukowe Puzyny o Witkacym wydano w wersji książkowej już pośmiertnie.

 

Publikacje

Twórczość oryginalna

  • To co teatralne (szkice teatralne; Warszawa, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1960, brak numeru ISBN)
  • Burzliwa pogoda (felietony teatralne; Warszawa, PIW1971, brak numeru ISBN)
  • Syntezy za trzy grosze (szkice; Warszawa, PIW1974, brak numeru ISBN)
  • Półmrok. Felietony teatralne i szkice (Warszawa, PIW1982ISBN 83-06-00751-4)
  • Kamyki (poezje; Warszawa, PIW1989ISBN 83-06-01803-6)
  • Witkacy. Oprac. i red. Janusz Degler. Warszawa, Errata, 1999ISBN 83-907833-6-3 – zebrane rozprawy naukowe

Prace edytorskie

  • Stanisław Ignacy Witkiewicz: Dramaty. Oprac. Konstanty Puzyna. Warszawa, PIW1962, brak numeru ISBN t. I-II – pierwsza zebrana edycja krytyczna dramatów Witkacego
  • Stanisław Ignacy Witkiewicz: Dramaty. Oprac. Konstanty Puzyna. Wyd. 2 rozszerzone. Warszawa, PIW1972, brak numeru ISBN, t. I-II.
  • Wilam Horzyca: O dramacie. Oprac. Lidia Kuchtówna i Konstanty Puzyna. Wstęp: Jarosław Iwaszkiewicz. Warszawa, Wyd. Artystyczne i Filmowe, 1969, brak numeru ISBN
  • Antonin Artaud: Teatr i jego sobowtór. Przekł. z fr. i wstęp: Jan Błoński. Noty: Jan Błoński i Konstanty Puzyna. Wyd. 2. Warszawa, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1978, brak numeru ISBN

Cały tekst:
https://kempinsky.pl/wyborcza.pl/1,75475,16682297,Konstanty_Puzyna__tylko_jawa.html#ixzz3EciRSiu0


#teatr