Unikam konfliktów i szybko wybaczam

Unikam konfliktów i szybko wybaczam – czym jest prawdziwa przyjaźń i czego tak naprawdę od nas wymaga. Że można liczyć na wsparcie i samemu też zrobi się wszystko, żeby pomóc.

Unikam konfliktów i szybko wybaczam


Unikam konfliktów i szybko wybaczam

Może i jestem trochę szalona i często nieobliczalna,
ale w przyjaźniach i innych znajomościach bezsprzecznie cenię sobie stabilność.
Życie jest wystarczająco przewrotne, żeby komplikować relacje międzyludzkie.
Unikam konfliktów i szybko wybaczam.
Niewiele oczekuję. 
Nie potrzebuję ciągłej atencji.
Nikt nie musi przy mnie trwać i głaskać mnie po głowie.
Tak naprawdę to nie jest obowiązkiem nikogo.
Jeśli otrzymuję od ludzi coś dobrego – traktuję to jak prezent od życia, a nie jako coś, co mi się należy.
Po prostu potrzebuję mieć świadomość,
że bliska mi osoba gdzieś tam jest i pewność,
że mogę zwrócić się do niej z każdą sprawą.
Mogę liczyć na wsparcie i sama też zrobię wszystko
co w mojej mocy, żeby pomóc.
Jeśli ktoś jest mi bliski to pójdę za nim w ogień i pomogę mu spalić wszystkie mosty, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Cenię sobie lojalność.
Wychodzę z założenia, że w czyimś życiu się jest albo nie. Jeśli nie możesz się zdecydować,
stoisz w drzwiach między przeszłością a przyszłością
i robisz mi emocjonalny przeciąg
– to możesz już wypier*alać.

 

Przyjaźń

Przyjaźń – serdeczne stosunki oparte na wzajemnej życzliwości.

Większość ludzi uważa, że ich przyjaciele dobrze ich znają. Jednak badania wykazały, że w większości przypadków jest to złudzenie związane z chęcią poprawy samooceny. Wierząc, że przyjaciołom zależy na nas, budujemy poczucie własnej wartości.

Przyjaźń w kontekście socjologicznym jest silnie związana z nieprzyjaźnią. Wspólny wróg bardzo skutecznie cementuje więzi między przyjaciółmi a jednym z narzędzi służących do tego jest plotka. Przyjaciele mają tendencję do wyolbrzymiania negatywnych cech swych nieprzyjaciół i pomijania ich cech pozytywnych.

Zawieranie przyjaźni odbywa się w różny sposób, zależnie od kultury i powiązań religijnych. Niektóre przyjaźnie są zawierane poprzez zapytanie: “Czy chciałbyś/chciałabyś zostać moim przyjacielem” lub w inny podobny sposób, czasem towarzyszą temu obietnice i przysięgi. Coraz rzadziej spotykana jest formuła braterstwa krwi.

Z badań wynika również, że przyjaźń może mieć tło genetyczne: najsilniejsze więzy łączą nas z ludźmi genetycznie do nas podobnymi. Może to jednocześnie tłumaczyć istnienie uprzedzeń rasowych i innych form ksenofobii.

Sam akt nawiązywania przyjaźni ma również podłoże biologiczne – jest ściśle związany z tzw. pierwszym wrażeniem. Z badań wynika, że nieświadomą decyzję o chęci bliższego poznania danej osoby podejmujemy w ciągu zaledwie 10 minut od pierwszego z nią kontaktu.

Według Arystotelesa, jedna z cnót, chociaż, w przeciwieństwie do cnót kardynalnych, nie jest ona cnotą normatywną. Filozof ten twierdzi także, że istnieje kilka rodzajów przyjaźni: idealna (teleia philia, będąca wartością samą w sobie), oraz takie, z których każda ma spełniać pewien cel (przyjemność lub użyteczność).

https://pl.wikipedia.org/wiki/Przyja%C5%BA%C5%84


#przyjaźń