Puste Pokoje Mojego Dzieciństwa

Puste Pokoje Mojego Dzieciństwa – to wiersz mojego przyjaciela ze Szwecji, Henryka Volkmanna, którego poezja autentycznie mnie wzruszyła.

 

 

Puste Pokoje Mojego Dzieciństwa

 

Puste Pokoje Mojego Dzieciństwa

Zapatrzony.

Przez poziomą kurtynę żaluzji

W jasne prostokąty ludzkiego nieszczęścia

Bloku mieszkalnego numer sześć

Zwiedzam.

Puste pokoje mojego dzieciństwa

 

Oświetlony.

Zsynchronizowanym migotaniem

tysiąca pustych oczu

Telewizorów z naprzeciwka

Otwieram.

Następne drzwi.

By stwierdzić

Że nawet zapachy obrosły w kurz

 

Zastygly.

Oblekając czarna scianę powszedniego snu

Splecionymi smugami dymu

Ostatniego tej nocy papierosa

Odchodzę.

By jutro

Z pasją znowu robić rzeczy

Które swoją pustka

Wypełnią

Mój dom

 


Dom

Dom – przystosowane przez człowieka pod względem konstrukcyjnym i użytkowym miejsce, przeznaczone do celów mieszkalnych. Współcześnie domem (“gniazdem”) człowieka są: mieszkanie w bloku lub domu wielorodzinnym, dom jednorodzinny, dom dziecka, dom spokojnej starości itp.

Historia

Najstarszą formą domów były jaskinie (paleolit), później szałasy i ziemianki (mezolit). Pierwsze budowane domy były jednoizbowe (neolit), w epoce brązu i żelaza występują już trzyizbowe (Biskupin). Wznoszono je z gałęzi oblepianych glinądrewna i kamienia. W okresie starożytnym w EgipcieMezopotamii budowano domy z cegieł ręcznie lepionych z gliny i suszonych na słońcu. Były to budynki wieloizbowe, często z dziedzińcem wewnętrznym, wtedy pojawiły się też budynki piętrowe. W Europie, wykształcił się dom grecki i dom rzymski. Wraz z upadkiem cesarstwa rzymskiego nastąpiło załamanie rozwoju budownictwa. Tradycje domu rzymskiego kontynuowała architektura islamu.

W Europie chrześcijańskiej, w okresie wczesnego średniowiecza funkcję domów pełniły warowne zamki i drewniane chaty budowane na terenie grodów i podgrodzi albo jako rozproszone (wieś), na terenach chronionych w sposób naturalny – np. w lesie. W miastach w wieku XIII i XIV dom to przeważnie budynek o drewnianej konstrukcji szkieletowej, które zaczęto zastępować budynkami o ścianach murowanych (budynki w konstrukcji „muru pruskiego” wznoszono jeszcze na początku XX w.). W okresie gotyku w budownictwie miejskim zaczęto wznosić najczęściej dwu-, trzypiętrowe kamienice szczytowe. Parter przeznaczony był na warsztaty rzemieślnicze i sklepiki, piętro służyło jako część mieszkalna, a na poddaszu były magazyny. Począwszy od renesansumiejskie kamienice zyskują szersze, bogato zdobione fasady z większymi oknami, wzrasta liczba pomieszczeń, wewnątrz budowane są arkadowe dziedzińce. Występują także kamienice z podcieniami i dachy z attykami. Ten typ budownictwa w okresie baroku zaczął pełnić również funkcję miejskich rezydencji przedstawicieli najwyższych warstw społecznych. Kamienice upodobniły się do miejskich pałaców.

Na terenach wiejskich zabudowa warowna przeobraziła się w pałace i dworki szlacheckie.

Budownictwo jednorodzinne wykształciło się w Anglii w XVII w. Kamienice czynszowe pojawiły się na początku XVIII w. w miastach Anglii i Francji (pierwsze domy czynszowe znano już w czasach starożytnych w Grecji i w Rzymie – insula). W czasach dzisiejszych funkcję domów pełnią budynki wielorodzinne (bloki mieszkalne, kamienice) i jednorodzinne.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dom


#HenrykVolkmann