Bufonada dramaturga
Bufonada dramaturga to rzecz o nieskończonej pysze tak zwanych dramaturgów tworzących “nowy teatr”.
Bufonada, bo jakże inaczej można nazwać 64 (sic !) strony tekstu bez znaków przystankowych, czasami z kilkoma, albo jednym znakiem na stronie, bez ładu i składu, często przepisanego prosto z internetu, albo z Dicovery Chanell, lejącego się bez opamiętania bełkotu.
Bufonada, bo drukowane jest to oczywiście we właściwie jedynym brulionie w Polsce poświęconemu współczesnej dramaturgii, a więc jest legitymizowane i wyniesione do rangi dramatu przez samego papieża polskiego teatru, wielkiego szkodnika tego samego, redaktora naczelnego owego pisemka.
Bufonada, bo autor (może to za dużo powiedziane o owym grafomanie) owego dziełka niedawno wciskał klawisze klawiatury w prowincjonalnej gazetce, gdzieś na końcu Polski i poprzez syndrom dramaturgii “braku laku” ( https://kempinsky.pl/dramaturgia-braku-laku/ ) został wyniesiony przez takich szkodników teatru polskiego, jak powyższy na bożyszcze polskiej dramaturgii i uwierzył, że nim jest.
Bufonada, bo wyważa otwarte drzwi nie mając pojęcia o tym, że dadaizm, modernizm, postmodernizm i surrealizm już te drzwi dawno wyważyły, a kolega pismak koniecznie chce zaistnieć, jako twórca nowego kierunku, pozostając jedynie żałosnym epigonem.
Bufonada, bo jak wszystko, co sztuczne i nadęte, po skonsumowaniu, zamiast szacunku, pozostawia po sobie jedynie ciężką niestrawność i doprowadza do mdłości.
Czego nikomu, a już w szczególności widzom teatralnym nie życzę, więc mam nadzieję, że ów “reformator” polskiej dramaturgi jak najszybciej wyląduje tam gdzie jego miejsce, czyli na kompostowniku historii.
Amen
Synonimy do słowa bufonada
szpanerstwo , szpan , efekciarstwo , pretensjonalność , pyszałkowatość , pozerstwo , kabotyństwo , kabotynizm , nadętość , nadęcie , zadęcie , chełpliwość , megalomania , napuszoność , samochwalstwo , ważniactwo , gwiazdorstwo , gaskonada , popisywanie się , zgrywanie się , fanfaronada
www.synonimy.pl/synonim/bufonada/
Dramat
Dzieło dramatyczne zaliczane jest do literatury jedynie w warstwie słownej, natomiast w swojej realizacji widowiskowej należy do wielotworzywowej sztuki teatru. W dziele dramatycznym nie występuje podmiot literacki lub jego rola jest ograniczona do minimum, świat przedstawiony jest opisywany poprzez działania i wypowiedzi w pełni usamodzielnionych postaci. Akcja w klasycznych formach dramatu jest wyraźnie zarysowana i ma ustalony tok przebiegu (od przedstawienia, poprzez rozwinięcie, perypetię,punkt kulminacyjny, a skończywszy na rozwiązaniu).
Postacie występujące w dramacie są charakteryzowane poprzez czyny i słowa, które wypowiadają (charakterystyka pośrednia), a ich wzajemne relacje ustalane są poprzez ich udział w akcji. Obok tekstu głównego (dialogi i monologi dominujące w dramacie) mogą występować didaskalia (tekst poboczny), które wprowadzają różnego rodzaju uwagi odautorskie, dotyczące głównie sposobu inscenizacji dzieła.
Jako utwór literacki dramat charakteryzuje się przede wszystkim tym, że jest tworzony w celu realizacji scenicznej, jednak występują też dramaty niesceniczne, których autorzy skupili się bardziej na rozbudowie samego tekstu. Ale i te granice są płynne: na początku uważano dramaty romantyczne za niesceniczne, podczas gdy dziś Dziady Adama Mickiewicza to jeden z najczęściej wystawianych dramatów.
Współczesny dramat zbudowany jest z aktów, które dzielą się na sceny i odsłony.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Dramat
#teatr