Teatralny lans “Spółdzielni teatralnej”
Teatralny lans – czas zaprosić do robienia scenografii maszynistów, muzykę niech piszą oświetleniowcy, a akustycy zrobią choreografię.
Teatralny lans “Spółdzielni teatralnej” to jeszcze jeden głos wpisujący się w ostatnie dyskusje na temat teatru, który warto zacytować, jako przeciwwagę do “grupy dzierżącej władzę w teatrze”, której wydaje się, że ma nieomalże monopol na głoszenie prawd o teatrze…
Teatralny lans
Łukasz Czuj napisał na Facebooku:
“Tak na marginesie ostatnich premier “Kronosa” w Teatrze Polskim we Wrocławiu (niezłe zamieszanie wywoła recenzja Mi.Kocura “Wrażliwość sutków”) i niedoszłej premiery niby – “Nie boskiej” w Starym Teatrze – kiedyś sztuki pisali dramatopisarze, potem zaczęli pisać reżyserzy, potem pojawili się dramaturdzy, po drodze pisali teksty (teatr verbatim) ludzie zwyczajni, ostatnio – nie z własnej woli, ale jednak teksty piszą aktorzy, którym reżyserzy nakazują wymyślanie w domu kwestii dla postaci, bo tak jest prościej, bardziej szczerze i naturalnie. Moi koledzy szanowni, po co się ograniczać: czas zaprosić do robienia scenografii maszynistów, muzykę niech piszą oświetleniowcy, a akustycy zrobią choreografię. A reżyserię powierzmy krawcom teatralnym. Ci ludzie wiedzą jak skroić materiał aby się dobrze nosił. W wówczas każdy z twórców, uwolniony od swoich przykrych obowiązków będzie mógł lansować się w kręgach Krytyki Politycznej.”
link do źródła:
https://www.facebook.com/profile.php?id=1731986761
Lans
Lans to chwalenie/ obnoszenie się czymś w pozytywnym sensie. Nie tylko przedmiotami materialnymi.
Ludzie często mylą Lans ze Szpanem: Lansujemy się, jak faktycznie mamy czym, posiadamy coś unikatowego, co ma niewielu i co u innych wzbudza faktyczny podziw.
Szpan natomiast jest to odmiana buractwa wzbudzająca pogardę. Szpanerzy obnoszą się czymś pospolitym, myśląc, że dzięki temu są fajni (np. BMW kupionym przez tatusia)
#GrzegorzKempinsky #krytykateatralna #Kronos #Gombrowicz
0 Comments
Trackbacks/Pingbacks